Weet je nog van de vorige keer? Hoe ik als klein ukkie de wijde wereld introk met m’n stok en knapzak: ‘Ik ging op avontuur.’
Steeds vaker realiseer ik mij, dat de volwassen huidige versie niet eens meer zoveel verschilt van die kleine snotneus met kapotte knietjes. Alleen is het knapzakje een grotere rugzak geworden. Letterlijk en figuurlijk gevuld door de reis van het leven met her en der een litteken.
Want dat is het lot van een avonturier
Tijdens mijn eerste communie had ik een superschattig wit jurkje aan en was ik écht girlie girlie met mijn opgestoken blonde haartjes. Totdat je mijn knietjes zag. Dan wist je het. Dit is er eentje: Een deugniet, een rebel, een vrijheidsstrijder. Maar ook een onhandig en stuntelig kind. Want joh; ze struikelt en valt wel erg vaak. En dat is precies het lot van een avonturier. Omdat nieuwsgierigheid altijd wint van discretie. Omdat je hard kunt vallen als je wilt vliegen. En daarvan leren, no way. Noem het naïef. Noem het onnozel. Maar deze passie voor het leven en het gevoel van vrijheid kan niemand mij af nemen.
Dat heerlijke gevoel van vrijheid…
Dat zit zo diep in mij. Als ik er nóg meer naar zou gaan luisteren, echt mijn hart zou gaan volgen... Hoe zou dat er dan uitzien? Er zijn geen belemmeringen en alles is mogelijk. Ik kan alles doen wat ik wil. Jeetje. Wat zou ik dan doen? Weet jij wat jij zou doen?
Ik ga gebruik maken van het ‘Barbados aanbod’. Een jaar lang ‘thuiswerken’ vanaf dit tropische eiland. Daarmee compenseer ik hun geslonken toeristen inkomsten én mijn eigen drang/zin/behoefte aan een ander behangetje. Ik neem je even mee naar dat behangetje : Zon, witte stranden, azuurblauwe zee en slechts enkele stapelwolkjes aan de lucht voor het scherpe contrast. Ik zie mezelf al zitten op de veranda van ons huisje. Met levensvragen als: Werk ik vandaag vanuit de hangmat of vanaf de veranda? Of misschien toch eerst een duik in zee, voordat ik die call heb met het hoofdkantoor in Hengelo. Die kokosnoot, die daar hangt, zal ik die vanavond gebruiken voor het maken van een lekkere zalmcurry? By the way, waar heb ik m’n slippers gelaten?
Ik word steeds enthousiaster!
En verder denkend aan Barbados word ik steeds enthousiaster over deze optie! En ik zie ook ineens de SiSi rider van die reclame! En er verschijnt rechtstreeks een glimlach op m’n gezicht. Deze rastaman had gewoon in de jaren 90 al een hippe foodtruck! Misschien zou ik wel kunnen bijklussen als SiSi rider. Op het strand, blije mensen om me heen, van het ontspannen soort. Energie hangt in de lucht. Net als de frisbees die vrolijk heen en weer gaan. Dorstige mensen voorzien van een drankje. Zij blij. Ik blij. Het leven is niet ingewikkeld. Geen zorgen voor morgen. Dat is pas morgen. Dat doet me toch denken aan onze Jamaica reis. De hele dag reggae klanken van Bob Marley. Je zou denken dat dat gaat vervelen, maar niets is minder waar. Je wordt er instant-relaxed van. Niet te verwarren met high 😉 En ik werd heel blij van die vrolijke onbezorgde Jamaicanen met de levensfilosofie: ‘No problems in Jamaica, only situations’.
Of draaf ik nu misschien een beetje door?
Ook bij de SiSi rider hoort natuurlijk een vrolijk deuntje. Zo’n deuntje waarvan je voet de hele dag ritmisch mee móet tikken. En waarbij je er stiekem, als er niemand kijkt, wat kleine, voorzichtige dansmoves uit gooit. Tot ergens dat stemmetje zegt: ‘Mens wees niet zo bang. Ga toch gewoon dansen! Niemand vindt dat hier gek. Oh. Ja. Echt? Ook als ík dans, niet de beste moves? Ja ook dan, kom op mens. Dans! En vier het leven.’
Nu we elkaar voorlopig niet meer handen schuddend en knuffelend mogen begroeten... Zouden we misschien een klein dansje voor elkaar kunnen doen? Als uiting van blijdschap dat we elkaar weer zien. Ons eigen unieke dansje, waarin we vrij en blij onszelf kunnen laten zien. Zo heeft ieder z’n eigen unieke fingerprint, footstep, hipsmove, whatever. Hoe zou die van jou eruit zien? Een voorzichtige booty booty shake of een overtuigende rock en roll? Durf je het?
Doe het gewoon, maak je vrij!
Ik voel me steeds meer én meer vrij om te vertellen wat er in mij omgaat. En dat gaf mij het zetje dat ik nodig had om een wens te vervullen. Een eigen platform waar mensen kunnen lezen wat mij bezig houdt. Een inspiratie site. Over lekker én gezond eten. Over het leven in het algemeen, over persoonlijke ontwikkeling in het bijzonder. En over reizen!
Want een avonturier als ik heeft het nodig. Te kunnen dromen van bestemmingen. Het onderweg zijn met de rugzak. Het kunnen mijmeren over de weg die ergens toe leidt, maar altijd via omwegen. Het soms opzettelijk verdwalen. Waar ben ik eigenlijk? Hoe ben ik hier gekomen? Maar jeetje, kijk eens om je heen: Wat is het hier mooi. Ga eens zitten op het boomstronkje. Pak een snoepje. Die stapelwolken, die de zon en schaduw afwisselen. Het frisse groen, de rust en de verlaten paden, ze zijn in schril contrast met je gedachten. Zet ze stil en geniet. Het leven is mooi.
En ik besef me: Nederland of Barbados. We kunnen overal ter wereld onze eigen SiSi rider ontdekken én zijn. Take it easy!