Vroeger zei mijn moeder al regelmatig: ‘Meisje, wat ben je weer nieuwsgierig.’ Ik was (naast het snottenbellenkind) ook het waaromkind. Waarom doet die meneer dat? Waarom eten we aardappelen? Waarom draagt zij groene schoenen? Waarom moet ik een jurkje aan? Ik zie je al je wenkbrauwen optrekken. VRE-SE-LIJK, kinderen met waaromvragen. Ik wilde gewoon graag het naadje van de kous weten. Kreeg ik een antwoord, riep de volgende vraag zich alweer op. Ging de deurbel, sprong ik als eerste op. Maar weetje? Inmiddels ben ik er TROTS op dat ik nieuwsgierig ben...
Gewoon weer mezelf worden
Op jonge leeftijd, mijn 14e, overleed mijn vader. Dat is best een traumatische ervaring geweest. Van de één op de andere dag was hij er niet meer. Dat deed niet alleen iets met mijn zelfvertrouwen. Het deed ook iets met mijn nieuwsgierigheid. Ik hield op met vragen stellen. Was bang voor veranderingen... voor antwoorden. Ik trok mezelf terug in mijn eigen wereldje. En werd een schaduw van mijn echte ik. Gelukkig werd ik in verschillende fases in mijn leven door mensen geholpen en gecoacht. Om mezelf écht goed te leren kennen. Ik ontdekte, dat ik veel leuker werd door gewoon weer mezelf te worden. De nieuwsgierigheid naar mezelf werd steeds groter. Ik raakte gemotiveerd om verder te zoeken. Mezelf vragen te stellen, risico’s te nemen en grenzen te verleggen. Ik voelde dat ik weer leefde. Mezelf ontwikkelde. Die nieuwsgierigheid voelde fijn!
It’s more important to be interested... than to be interesting
Tijdens (netwerk)bijeenkomsten is mijn nieuwsgierigheid ook heel handig. Ik stel vragen en weet binnen de kortste keren wat iemand doet, wat zijn hobby’s zijn, welke stad hij voor het laatste bezocht en wat zijn favoriete restaurant is. En dan hop ik weer verder. Mijn gesprekspartner heeft geen idee wat ik doe of wat mij bezig houdt… Is he not interested? Weet dat je nieuwsgierigheid kunt ontwikkelen! Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt ook nog eens, dat nieuwsgierigheid je mentaal, emotioneel en sociaal sterker maakt. Door nieuwsgierig te zijn: durf te vragen #dtv, veranderingen te omarmen en te blijven ontdekken, weet ik dat ik best weinig weet. En hoeveel mogelijkheden er zijn om te leren en verder te ontwikkelen. Nog steeds.
Een gemis, dat me ook veel bracht
Het overlijden van mijn vader zal altijd een gemis blijven. Maar ik zie ook in, dat het me veel bracht. Ik durf zelfs te zeggen, dat ik er iets positiefs uit gehaald heb. Daar ben ik oprecht dankbaar voor. Ik heb het kind in mezelf weer ontdekt. Ik voel een enorme drive om alles uit het leven te halen. De wil om te genieten van grote én kleine dingen is groot. Evenals de drang om te willen begrijpen.
Daarnaast probeer ik geen aannames te doen en niet te oordelen. Ik geef toe, het is moeilijk. Je hebt zo iets ingevuld voor een ander. Toch check ik liever even: Is het waar, weet je het zeker én moet ik daar echt iets van vinden? Verder probeer ik de dingen niet te persoonlijk te nemen. Door bij mezelf te blijven, vertrouw ik op mijn eigen gevoel. Wanneer mensen iets van mij vinden, vraag ik mijzelf af: Is het terecht? Kan en wil ik er iets mee? Maar ook, wat zegt deze opmerking over de ander? Want laten we eerlijk zijn: Wat je van een ander vindt, zegt vaak meer iets over jezelf...
Ik ben nieuwsgierig wat je van deze blog vindt.